حضرت امام قبل از ظهر برای مراجعات و پاسخ به مطالب مراجعان آماده بودند. در بیرونی هم مسؤولانی حضور داشتند؛ زمانی جناب آقای قرهی بودند و زمانی هم حضرت آیتالله غلامرضا رضوانی تشریف داشت، یادم میآید که من هم آنجا بودم. اگر در بیرونی سؤالی پرسیده میشد آقای رضوانی در یک یادداشت کوچک مینوشت و آن را خدمت امام میفرستاد که پاسخش را بنویسد. حضرت امام پاسخها را گاهی به وسیله مشهدی حسین به صورت شفاهی به آقای رضوانی ابلاغ میکردند گاهی هم
خاطرات سال های نجـفج. 1صفحه 146 در یک یادداشتی مینوشتند و به ایشان میدادند. قاعدتاً یادداشتها روی کاغذ نوشته میشد. این نکته را باز خودم دیدم وقتی خدمت حضرت امام بودم نامههایی از جاهای مختلف از جمله ایران به ایشان میرسید. ایشان غالباً جواب نامهها را در پاکت خودش مینوشتند و یادداشتی هم به عنوان سابقه مینوشتند و نزد خودشان میگذاشتند. اگر در پاکت نامه باز بود آن قسمت مثلثی شکل پاکت نامه را میبریدند و آن را به پنج ـ شش قسمت تقسیم میکردند و برای دادن پاسخ به یادداشتهای آقای رضوانی از آن کاغذبریدهها استفاده میکردند. ایشان در رابطه با مصرف کاغذ و بیتالمال این اندازه دقت و مراعات میکردند که قهراً برای کسانی هم که در بیرون بودند و یادداشتهای امام را میدیدند از این جهت یک درس آموزشی بود.
خاطرات سال های نجـفج. 1صفحه 147